Wanneer een bende studenten op citytrip gaan, kan je er donder op zeggen dat ze zich eens aan de plaatselijke uitgaanscultuur wagen. In Krakow - Krakau dus - staken we bijgevolg onze neuzen ook eens in het Poolse bierglas...
De eerste avond uit was nog vrij normaal voor de gemiddelde Vlaamse toerist. Een geniale locatie - Harry's, als ik me niet vergis - in combinatie met oude rockhits die als een waar spervuur uit de luidsprekers op je af kwamen gedonderd, gaven het wel een extra cachet. Net wanneer de gedachte 'Nou is het welletjes geweest' door het hoofd spookte, trok de deejay een nieuw blik met hits open en ging ondergetekende weer lekker headbangen met dat kortgeschoren hoofd. We werden er trouwens al snel maatjes met een Brusselse Franstalige man, die om één of andere duistere reden in Krakow zat. Heel sympathieke vent met een zwak voor vodka en Vlaamse studenten blijkbaar...
De avonden daarna werden pas echt interessant. We trokken door de uitgaansbuurt in hartje Krakow - zeg maar de plaatselijke Overpoort - en werden bijna om de vijf stappen besprongen door lokale proppers, die met allerlei flyers en vouchers hun club aanprezen als hét fuifmekka. Het slimme idee om alle bonnetjes, flyers en vouchers van alle proppers in ontvangst te nemen om daarna iedere club af te gaan én goed te profiteren, kreeg al snel vorm.
De eerste club van die avond maakte al direct indruk. Net zoals ik in mijn vorige post beschreef, vindt het uitgaansleven in Krakow vooral onder de grond plaats. Deze club vormde daar geen uitzondering op. Na de identiteitscontrole bij de dame aan de ingang, bijgestaan door een kunstmatige kleerkast met uitpuilende ogen en mislukt ringbaardje en oerlelijke, postmoderne tatoeages, daalden we, zoals zo vaak, een trap af naar de dansvloer. Met getrokken bonnetjes stormden we op de toog af, om te horen te krijgen dat we voor de kortingspintjes naar de andere toog moesten gaan, in de nis nog voor de dansvloer. Met de gedachte "liever lui dan moe" in het achterhoofd besloten we toch de iets duurdere pintjes op te drinken in de "zithoek", waar de enige verlichting van lichtgevende tafels kwam. True story, freaky effect.
De tafel tegenover ons kende wisselend cliënteel. Toen we ons allerminst elegant installeerden, bier in de hand, zat er een loensende, louche Pool naast een nogal losbandige dame. Beide stelden zich om beurten recht om eventjes de "zithoek" te verlaten, maar kwamen telkens terug. Wát er hoegenaamd gaande was, zal ik waarschijnlijk nooit te weten komen, maar na een goed half uur stond plots de olifantachtige buitenwipper voor hen. Ik kan me helemaal niet herinneren dat de man ook maar één woord uitstootte - ligt misschien aan het bier - maar de drinkers hadden snel in de gaten dat hun aanwezigheid niet gewenst was, stelden zich dan ook recht en gingen heen, gevolgd door Godzilla. Raar genoeg zou datzelfde feit zich nog eens herhalen in die club, zij het met andere, even louche types.
Die eerste club ruilden we bijgevolg al snel voor een tweede en niet veel later nog een derde, respectievelijk Reci i Nogi (handen en voeten, I kid you not!) en Rewolucja genaamd. Rewolucja en Reci i Nogi zijn - verrassing! - ook onder de grond gelegen.
Reci i Nogi is best gezellig, een grote open ruimte voor de bar, enkele zitzakken voor de slapers en tafeltjes tegen de muur voor de praters. We deponeerden onze vesten, truien, handschoenen, sjaals, strohoeden en monocles op een van de stoelen, bestelden ontelbaar veel kamikazes en verkenden de club. Naast de drinkruimte is er nog een nis met tafeltjes, stoeltjes en zitzakken. Daar tegenover bevindt zich de dansvloer met nog een vestiaire ervoor, en helemaal achterin de deur naar de sanitaire voorzieningen.
We stonden ons dus goed te amuseren aan het tafeltje met onze berg kledij, toen er plots een klein schriel ding van een vrouw op ons afgestapt kwam. Of we onze jassen niet snel even aan de vestiaire wouden afgeven. Dat we ons dan zouden kunnen amuseren op de dansvloer zonder ons zorgen te hoeven maken. Ja, zegt ze dat natuurlijk tegen de eerste die ze zag, die bijgevolg geen Pools kon, herhaalt ze haar stelling tegen iemand anders bij het zien van de "UNDERSTAND I DO NOT" in de ogen van haar slachtoffer, waardoor ze uiteindelijk terechtkomt bij TDG, onze erasmussende kameraad. In het vlot Pools - enfin, zo leek het toch - diende deze het wijf van antwoord. Neen, we gaan onze jassen niet afgeven. Neen, we blijven hier gewoon naast ons gerief staan. Neen, je krijgt mijn gsmnummer niet. Neen, ik wil niet met jou op date. Waarna ze het aftrapte. Om even later wanhopig terug te keren en stalkerig tegen TDG bleef zagen...
Gevolg: bye bye Reci i Nogi, good evening Rewolucja. Het was pas in deze club dat het me opviel dat er geen enkele dansende Pool zijn drank meenam naar de dansvloer. Hoe handig en slim is dat wel niet! Wanneer je je een weg door de shakende massa baant, hoef je je geen zorgen te maken over een ongewenste bierdouche! Je schoenen kleven eens niet voortdurend vast aan de vloer, waardoor je dansbewegingen meer op een soort hete-kolen-lopen lijken. Stoot je iemand per ongeluk aan? Geen schrik voor boze reacties zoals: ey loser, mijn bier over mijn puma's, bestelt mij maar een nieuwe pint of ge krijgt mijn vuist tegen uw voorgevel! Neen, je kan er gewoon met je vrienden staan dansen, heb je dorst, ga dan snel een ad fundumpje doen aan de toog.
Wat ons wel opviel, daar in de club van de revolutie: Polen en vrouwen versieren, dat gaat toch niet heel goed samen. Ze zijn al niet gezegend met het aantrekkelijkste uiterlijk (de mannen toch), dan gaan ze als een bende paria's rond ieder meisje dat er iet of wat leuk uitziet staan "dansen" - als je met je armen in de lucht zwaaien en pompende bewegingen met je borstkas maken tenminste dansen kan noemen - en proberen ze iedere concurrent subtiel weg van hún prooi te duwen. Gevolg: rond ieder groepje meisjes vormt zich automatisch een cordon van bezwete, duwende, handtastelijke en wanhopige Polen, die stuk voor stuk proberen hun lijf langer tegen de meisjes in kwestie aan te schuren dan zijn buurman kan. Denk dat ik niet hoef te vermelden dat de meeste dames hier niet zo mee opgezet zijn.
En dan kom je als single West-Europeaan op Erasmus in Krakow...
De tafel tegenover ons kende wisselend cliënteel. Toen we ons allerminst elegant installeerden, bier in de hand, zat er een loensende, louche Pool naast een nogal losbandige dame. Beide stelden zich om beurten recht om eventjes de "zithoek" te verlaten, maar kwamen telkens terug. Wát er hoegenaamd gaande was, zal ik waarschijnlijk nooit te weten komen, maar na een goed half uur stond plots de olifantachtige buitenwipper voor hen. Ik kan me helemaal niet herinneren dat de man ook maar één woord uitstootte - ligt misschien aan het bier - maar de drinkers hadden snel in de gaten dat hun aanwezigheid niet gewenst was, stelden zich dan ook recht en gingen heen, gevolgd door Godzilla. Raar genoeg zou datzelfde feit zich nog eens herhalen in die club, zij het met andere, even louche types.
Die eerste club ruilden we bijgevolg al snel voor een tweede en niet veel later nog een derde, respectievelijk Reci i Nogi (handen en voeten, I kid you not!) en Rewolucja genaamd. Rewolucja en Reci i Nogi zijn - verrassing! - ook onder de grond gelegen.
Reci i Nogi is best gezellig, een grote open ruimte voor de bar, enkele zitzakken voor de slapers en tafeltjes tegen de muur voor de praters. We deponeerden onze vesten, truien, handschoenen, sjaals, strohoeden en monocles op een van de stoelen, bestelden ontelbaar veel kamikazes en verkenden de club. Naast de drinkruimte is er nog een nis met tafeltjes, stoeltjes en zitzakken. Daar tegenover bevindt zich de dansvloer met nog een vestiaire ervoor, en helemaal achterin de deur naar de sanitaire voorzieningen.
We stonden ons dus goed te amuseren aan het tafeltje met onze berg kledij, toen er plots een klein schriel ding van een vrouw op ons afgestapt kwam. Of we onze jassen niet snel even aan de vestiaire wouden afgeven. Dat we ons dan zouden kunnen amuseren op de dansvloer zonder ons zorgen te hoeven maken. Ja, zegt ze dat natuurlijk tegen de eerste die ze zag, die bijgevolg geen Pools kon, herhaalt ze haar stelling tegen iemand anders bij het zien van de "UNDERSTAND I DO NOT" in de ogen van haar slachtoffer, waardoor ze uiteindelijk terechtkomt bij TDG, onze erasmussende kameraad. In het vlot Pools - enfin, zo leek het toch - diende deze het wijf van antwoord. Neen, we gaan onze jassen niet afgeven. Neen, we blijven hier gewoon naast ons gerief staan. Neen, je krijgt mijn gsmnummer niet. Neen, ik wil niet met jou op date. Waarna ze het aftrapte. Om even later wanhopig terug te keren en stalkerig tegen TDG bleef zagen...
Gevolg: bye bye Reci i Nogi, good evening Rewolucja. Het was pas in deze club dat het me opviel dat er geen enkele dansende Pool zijn drank meenam naar de dansvloer. Hoe handig en slim is dat wel niet! Wanneer je je een weg door de shakende massa baant, hoef je je geen zorgen te maken over een ongewenste bierdouche! Je schoenen kleven eens niet voortdurend vast aan de vloer, waardoor je dansbewegingen meer op een soort hete-kolen-lopen lijken. Stoot je iemand per ongeluk aan? Geen schrik voor boze reacties zoals: ey loser, mijn bier over mijn puma's, bestelt mij maar een nieuwe pint of ge krijgt mijn vuist tegen uw voorgevel! Neen, je kan er gewoon met je vrienden staan dansen, heb je dorst, ga dan snel een ad fundumpje doen aan de toog.
Wat ons wel opviel, daar in de club van de revolutie: Polen en vrouwen versieren, dat gaat toch niet heel goed samen. Ze zijn al niet gezegend met het aantrekkelijkste uiterlijk (de mannen toch), dan gaan ze als een bende paria's rond ieder meisje dat er iet of wat leuk uitziet staan "dansen" - als je met je armen in de lucht zwaaien en pompende bewegingen met je borstkas maken tenminste dansen kan noemen - en proberen ze iedere concurrent subtiel weg van hún prooi te duwen. Gevolg: rond ieder groepje meisjes vormt zich automatisch een cordon van bezwete, duwende, handtastelijke en wanhopige Polen, die stuk voor stuk proberen hun lijf langer tegen de meisjes in kwestie aan te schuren dan zijn buurman kan. Denk dat ik niet hoef te vermelden dat de meeste dames hier niet zo mee opgezet zijn.
En dan kom je als single West-Europeaan op Erasmus in Krakow...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten