Krakow – of Krakau – is een stad in het Zuiden van Polen en vormt de uitvalsbasis voor TDG. (TDG is een Gentse student met Wetterse wortels, die het aandurft de Poolse taal en cultuur als Erasmusstudent van dichtbij te gaan bestuderen.) Als vriend en collega-linguïst leek het mij, en met mij nog drie andere avonturiers, gepast deze TDG te gaan bezoeken. Dus boekten we bij de gehate lieveling der luchtvaartmaatschappijen (lees er De Morgen van 20/11 maar op na) vier retourticketjes naar De Stad van de Draak. Ja, als gierigaard vlieg ik met Ryanair!
Het dient gezegd, ondanks de krappe beenruimte – kramp is één van de vele bijverschijnselen – en stuurse boerinnen van stewardessen, vliegt Ryanair behoorlijk vlot. Enige rugbymanoeuvres bij het bemachtigen van een plaatsje kunnen natuurlijk altijd van pas komen. Voor de stinkende rijkerds onder ons zal 8 euro extra om het zogenaamde priority-boarding te reserveren ook wel volstaan, maar als arme studerende mensjes geven wij liever geld aan bier, dus vertrouwden we op schaamteloze spierkracht en lef. Een tactische elleboog en gewaagde pootje-lap brengen je alvast een heel eind in de strijd om dat zeteltje naast het venster. Het aanschaffen van een of andere versnapering kan ik de vliegtuigmaagden onder jullie echter zeker en vast afraden, het hoopje kruimels dat voor een doosje pringles moet doorgaan kost nu toch net dát ietsje te veel.
Wie naar Krakow vliegt, landt op een treinrit verwijderd van het centrum. Voor de terminal word je op gewacht door een bus die je – not a joke – 500 metertjes verder brengt naar het perron. Daar neem je een - zeker naar Poolse normen - uitzonderlijk moderne en vooral ruime trein naar Krakow Glowny, het Gent Sint-Pieters van Polen zeg maar. Au centre du ville. Voor de dames: het station bevindt zich recht tegenover een shoppingcenter waar je veel te veel kledingwinkels hebt, veel te weinig informatica- en muziekketens maar wel één levensreddende BURGERKING! Een double whoppermenu als brunch kan verdorie smaken, ook al slibben de aderen daarna dicht.
Onze kameraad wachtte ons op aan het stationsgebouw en gidste ons door de mistige duisternis langs enig mooie gebouwen – die door de straatverlichting een mystieke schijn kregen – naar zijn woonst. Één van de kamers was daar vrij, aangezien Javi, een joviale Spanjaard, even een uitstapje naar Stockholm gepland had tijdens ons bezoek. Twee nestelden zich in het tweepersoonsbed waar er – volgens TDG – ettelijke nachten een zekere bedsport uitgeoefend werd en de lakens nog niet ververst waren, een andere zou zich zich dubbelplooien in de zetel en ondergetekende installeerde zijn slaapzak op een dun slaapmatje.
De stad zelf is best wel een beauty. Een diamond in the rough. Een gouden tip voor romantische, avontuurlijke, alcoholverslaafde, leergierige, eenzame en op seks beluste zielen. Voor elk wat wils zou je dus kunnen zeggen.
Over de geschiedenis van de stad ken ik bitter weinig, en moest mijn professor Geschiedenis van Centraal-Europa me er toch iets over gedoceerd hebben, ben ik het dus al vergeten. Maar ik kan u wel meedelen dat de stad er fantastisch mooi, bijna sprookjesachtig uitziet. De kerk op het centrale plein domineert de skyline, de stadshallen zijn magnifiek en de oude stadspoorten doen je dromen van een oudere, plechtigere tijd. Uitgaansgelegenheden genoeg ook in de op één na grootste stad van Polen. Grappig genoeg allemaal in kelders gelocaliseerd trouwens. Cafés, bars, clubs, allemaal vind je ze wel terug in een of ander gewelf met vele donkere nissen en kleine zijkamertjes, waar je gsm helemaal geen bereik meer heeft en waar je een bomexplosie op straat niet eens zou horen.
Één plek in Polen sprak me het meeste aan: de Wawel. Dit architecturaal hoogstandje ligt zuidelijk van het centrum en biedt een mooi panorama over de Vistula, de rivier die door Krakow kronkelt. Het late namiddagzonlicht op je gezicht, terwijl je met je handen op de vestingsmuur steunt, turend over de stad, een zachte bries die je wangen streelt en een aangenaam temperatuurtje… Een betere manier om je kater te verwerken kan ik me absoluut niet voorstellen.
Het dient gezegd, ondanks de krappe beenruimte – kramp is één van de vele bijverschijnselen – en stuurse boerinnen van stewardessen, vliegt Ryanair behoorlijk vlot. Enige rugbymanoeuvres bij het bemachtigen van een plaatsje kunnen natuurlijk altijd van pas komen. Voor de stinkende rijkerds onder ons zal 8 euro extra om het zogenaamde priority-boarding te reserveren ook wel volstaan, maar als arme studerende mensjes geven wij liever geld aan bier, dus vertrouwden we op schaamteloze spierkracht en lef. Een tactische elleboog en gewaagde pootje-lap brengen je alvast een heel eind in de strijd om dat zeteltje naast het venster. Het aanschaffen van een of andere versnapering kan ik de vliegtuigmaagden onder jullie echter zeker en vast afraden, het hoopje kruimels dat voor een doosje pringles moet doorgaan kost nu toch net dát ietsje te veel.
Wie naar Krakow vliegt, landt op een treinrit verwijderd van het centrum. Voor de terminal word je op gewacht door een bus die je – not a joke – 500 metertjes verder brengt naar het perron. Daar neem je een - zeker naar Poolse normen - uitzonderlijk moderne en vooral ruime trein naar Krakow Glowny, het Gent Sint-Pieters van Polen zeg maar. Au centre du ville. Voor de dames: het station bevindt zich recht tegenover een shoppingcenter waar je veel te veel kledingwinkels hebt, veel te weinig informatica- en muziekketens maar wel één levensreddende BURGERKING! Een double whoppermenu als brunch kan verdorie smaken, ook al slibben de aderen daarna dicht.
Onze kameraad wachtte ons op aan het stationsgebouw en gidste ons door de mistige duisternis langs enig mooie gebouwen – die door de straatverlichting een mystieke schijn kregen – naar zijn woonst. Één van de kamers was daar vrij, aangezien Javi, een joviale Spanjaard, even een uitstapje naar Stockholm gepland had tijdens ons bezoek. Twee nestelden zich in het tweepersoonsbed waar er – volgens TDG – ettelijke nachten een zekere bedsport uitgeoefend werd en de lakens nog niet ververst waren, een andere zou zich zich dubbelplooien in de zetel en ondergetekende installeerde zijn slaapzak op een dun slaapmatje.
De stad zelf is best wel een beauty. Een diamond in the rough. Een gouden tip voor romantische, avontuurlijke, alcoholverslaafde, leergierige, eenzame en op seks beluste zielen. Voor elk wat wils zou je dus kunnen zeggen.
Over de geschiedenis van de stad ken ik bitter weinig, en moest mijn professor Geschiedenis van Centraal-Europa me er toch iets over gedoceerd hebben, ben ik het dus al vergeten. Maar ik kan u wel meedelen dat de stad er fantastisch mooi, bijna sprookjesachtig uitziet. De kerk op het centrale plein domineert de skyline, de stadshallen zijn magnifiek en de oude stadspoorten doen je dromen van een oudere, plechtigere tijd. Uitgaansgelegenheden genoeg ook in de op één na grootste stad van Polen. Grappig genoeg allemaal in kelders gelocaliseerd trouwens. Cafés, bars, clubs, allemaal vind je ze wel terug in een of ander gewelf met vele donkere nissen en kleine zijkamertjes, waar je gsm helemaal geen bereik meer heeft en waar je een bomexplosie op straat niet eens zou horen.
Één plek in Polen sprak me het meeste aan: de Wawel. Dit architecturaal hoogstandje ligt zuidelijk van het centrum en biedt een mooi panorama over de Vistula, de rivier die door Krakow kronkelt. Het late namiddagzonlicht op je gezicht, terwijl je met je handen op de vestingsmuur steunt, turend over de stad, een zachte bries die je wangen streelt en een aangenaam temperatuurtje… Een betere manier om je kater te verwerken kan ik me absoluut niet voorstellen.
