Meesterlijke inperfectie

Vanavond bij het publiceren van Bloggen? viel me weeral op hoe snel misverstanden wel niet kunnen ontstaan.

Het is eigenlijk simpel, communicatie via internet loopt bijna gegarandeerd mis. Een ironische reactie wordt bijvoorbeeld letterlijk geïnterpreteerd et voila, het duurt weer eens enige tijd vooraleer de mist opgeklaard raakt. Het is natuurlijk moeilijk om via chat, blog of tweet subtielere, diepere betekenissen met je boodschap mee te geven. Raar genoeg lukt dat in een roman beter. Daar heeft de lezer natuurlijk ook pagina's en pagina's context om de geïmpliceerde betekenis van bepaalde woorden of woordgroepen te vatten. Bij de reeds opgesomde media heeft de lezer dat minder. Jammer genoeg loopt er dan vaak wat mis bij de kennisoverdracht. Zaken impliceren of ironisch voorstellen in een msn-conversatie is vaak genoeg om kortsluiting te veroorzaken in de bovenkamer van je gesprekspartner. Hierna ontspoort natuurlijk de gehele conversatie en kunnen de frustraties hoog oplopen, gevolgd door stevig geïrriteerd geram op je toetsenbord …

Stel, een kotgenoot vraagt je over de installatie van een draadloze internetrouter. "Nou, dat duurt jaren om aan te sluiten!" Dan weet die kotgenoot - tenzij het een erasmusstudent is en maar gebrekkig Nederlands kan - natuurlijk direct dat het klusje in een handomdraai geklaard is. Maar waag het eens op dezelfde wijze te antwoorden op een forum voor informaticamaagden? De ironie zal één op de twee keren zeker en vast verloren gaan, met ontmoediging en immobiele internetgebruikers tot gevolg!

Een ander voorbeeldje: je bent in een relatie en babbelt met je sjoeke op msn over koetjes, kalvertjes en andere schaapjes. Je hoeft maar één ogenblikje afgeleid te zijn, je hebt iets verkeerd begrepen, je reageert niet naar de zin van je konijntje en VLAM, ruzie. 't Spel zit op de wagen. Probeer het dan via chat maar op te lossen! Ik lieg niet als ik zeg dat msn wel eens relaties de kop genadeloos afbijt!

Eigenlijk moet je op dat vlak ook met smsjes opletten. Stuurt je eega je een sms en antwoord je niet snel genoeg naar zijn of haar goesting, mag je het ook aanhoren achteraf. Of onbewust korte berichtjes (op eender welk platform), die kunnen verdorie hard aankomen, als weze het een luid gebruld verwijt dat je tot op je bot raakt!

Feit is, je eigen berichtjes vind je altijd duidelijk, overzichtelijk, kortom, de perfectie zelve. Maar voor de persoon aan de andere kant van de communicatie is het vaak veel moeilijker je zogenaamde meesterwerk te begrijpen, laat staan juist te interpreteren.

Nog een laatste denkoefening rond sms'en. Hoe vaak is het je al niet overkomen dat je, in een blinde aanval van woede, frustratie of irritatie een ronduit vernietigend berichtje naar iemand stuurt? Na enige tijd, wanneer je temperatuur wat daalt, besef je dat je misschien weeral eens ettelijke kilometers over de schreef ging. Of wanneer je op een fuif ettelijke emmers bier - of kriek, vodka-cola, whisky-cola, rum-cola, absint of whatever - achterover hebt geslagen, kom je plots tot de vaststelling dat je Shakespeare in eigen persoon bent, je graait naar je gsm en stuurt die ene persoon een berichtje, waarvoor zelfs Herman Brusselmans zich achteraf zou schamen... Klinkt bekend?


Kortom, informatie meedelen is een risky business...

[Met dit bericht wil ik helemaal niet IMPLICEREN dat ik me ergerde aan de reacties op mijn vorig blogberichtje!]