VIP?!

Gisterenavond had ik de eer en het genoegen met een paar collega's naar de fuiftempel Culture Club in Gent te trekken voor een NiCE-feestje. Via een vriendin haar broer die iemand bij de organisatie kende, en een van de deejays die goed bevriend is met ons, belandden we op de VIP-lijst...

Niet dat ik pretendeer een very important person te zijn, verre van. Maar gratis toegang, je eigen fuifplekje, dat sla je niet zomaar af. Helemaal niet als dat plekje nog eens in de Culture Club blijkt te zijn.

Bij het binnenkomen kregen we een papieren bandje rond de pols, waarmee we toegang kregen tot de VIP-room. Lees: een verhoog aan de ene kant van de zaal, door een fancy blauw koord en dikke, kale buitenwipper afgeschermd van de "gewone stervelingen". Niets speciaals dus, alleen een beetje meer plaats en vooral veel rijke luizen die met plezier 5 euro voor een pintje op tafel leggen. Rijke luizen, maar ook bekendere individuen zoals Ben Crabbé, de voetballers Yassine El Ghanassy en Elimane Coulibaly van een of ander ploegje uit het Gentse en nog enkele wiens naam ik vergeten ben. Kortom, mensen die toch wel ietsje meer het recht hebben zich een VIP te noemen dan een bende studenten met een veel te krap budget.

Helaas gedragen deze mensen er zich ook naar. Terwijl wij, arme sjansaars, geen blijf wisten met onze nederigheid en dankbaarheid, paradeerden de resterende VIPS met een air alsof de Sjeik van Abu Dhabi bij hen thuis de pannenkoeken bakt. Mooi in de lijn aanschuiven voor het veel te dure pintje? Vergeet het maar: "ik rijd met een Bentley, draag een hemd van Armani en een horloge van Breitlinger, dus ik krijg voorrang, snotaap." "Geen zin om slaags te raken met de kale dikkerd aan het touw, gaat uw gang." Gelukkig doen de obers daar niet aan voorkeursbehandeling, dus mocht de arrogante snob lekker wachten op zijn Carlsbergje. Ga uw midlifecrisis elders afreageren, mijn beste!

De hele avond aan de dure kant van het touw zette me wel aan het denken. Wat maakt iemand een VIP? Dat hij vet betaald wordt om wekelijks tegen een bal te schoppen? Dat hij tetris-in-het-groot op televisie presenteert? Of dat hij op god weet welke manier maandelijks bakken euro's schept? Ik leerde er alvast één ding uit: ik kan me heel goed amuseren zonder al die glitter en glamour, en vooral zonder die afgunst tussen de "groten der aarde". Het gewone volk regeert!