#Vriendschap…

In zijn artikel “Why I Blog” pent Andrew Sullivan zijn visie op het ondertussen wijdverspreide fenomeen bloggen neer. Volgens Sullivan is een blog een spontane expressie van gedachten en gevoelens en bereikt een dergelijk medium heel snel een groot publiek. 

Een van de grootste pluspunten van een blog is het vrije karakter ervan, vindt hij. Dankzij de snelheid van het internet en het individuele aspect van een blog kan een schrijver direct zijn tekst online gooien, zonder dat het schrijfsel eerst door een redactie onder de loep moet genomen worden. Natuurlijk houdt zo een instantpublicatie ook enkele gevaren in: fouten kunnen in de tekst blijven staan, een entry in woede of andere emotionele toestand geschreven zal ook sneller de weg naar het wereldwijde web vinden dan bijvoorbeeld een krantenartikel. Met alle gevolgen van dien…

De vrijheid van een blog heeft ook nog een ander, directer gevolg. Zoals Andrew Sullivan ook opmerkt, krijgt de auteur van een blog feedback over zijn creaties. Internetgebruikers hebben immers de mogelijkheid direct op een entry te reageren of om de auteur ervan te mailen. Bij journalisten die voor een krant of tijdschrift werken, gaat dat zo snel en direct niet. Zij komen niet direct in contact met brutale of grove reacties van lezers. Die komen eerst toe op de redactie, waardoor er een soort van buffer ontstaat. De blog-auteur heeft die bescherming niet. “De feedback is direct, persoonlijk en brutaal,” stelt Sullivan.

Verder hecht Andrew Sullivan belang aan de sterkere verbondenheid tussen blogger en lezer. Journalisten die in de krant publiceren staan verder van hun lezers af dan een blogger. Beide partijen zitten achter hun computerscherm en kunnen direct met elkaar communiceren via email of reacties op de blog zelf. Sullivan heeft het dan ook over vriendschap wanneer hij de relatie tussen blogger en lezer definieert. De blogger legt (on)bewust een deel van zijn persoonlijkheid in zijn of haar berichten. De lezer pikt deze nuances op en na verloop van tijd leert hij of zij de schrijver kennen. Deze vrienden nemen ook deel aan het discours van de blog en vormen een bron van nieuwe informatie, correcties, provocaties en dergelijke meer. 

De lezer van een blog is dan ook veel meer betrokken bij de stukken die online worden geplaatst. Het is zelfs niet uitgesloten dat hij van bepaalde onderwerpen beter op de hoogte is dan de auteur. Op die manier ontstaat er een kruisbestuiving tussen lezer en schrijver, iets wat je nauwelijks aantreft bij de traditionele, gedrukte media. 

 Als beginnende blogger staat de notie vriendschap mij wel enorm aan. Het klinkt ook behoorlijk interessant en zelfs avontuurlijk, om via je blog-lezers aan nieuw materiaal te geraken, om in discussie met hen te treden en om eventuele vriendschappen te sluiten. Ik vraag me wel af hoe ik in godsnaam nieuwe, onbekende lezers aan zal trekken, maar dat zal de toekomst wel uitwijzen…

Tot ziens, vriend!